Ύπνωση, Θεώρηση, Εφαρμογές

1. Πώς προήλθε ο σύγχρονος υπνωτισμός  2.  Ο υπνωτισμός στην Ιατρική  3.  Σκορ με υπνωτισμό  4.  Τα επίπεδα της ύπνωσης  5.  ΄Εντγκαρ Κέις, ο κοιμώμενος προφήτης  6.  Σύγχρονη επιστημονική θεώρηση της ύπνωσης  7.  Η αμφιλεγόμενη επαναφορά σε προηγούμενες ζωές  8.  Απόδειξη ότι η μετενσάρκωση μπορεί να είναι πραγματική  9.  Το χάρισμα της γλώσσας στη μετενσάρκωση  10.  Πού βοηθάει η ύπνωση

Συλλογή επεξεργασία από τον Zaxo Skafida

Κάποια στιγμή θέλησα να αναφερθώ σε μεθόδους της ύπνωση και της αυτούπνωση που είναι τα κορυφαία όπλα κάθε ανθρώπου στο τομέα της μεταφυσικής και όχι μόνο. Έπρεπε όμως ο αναγνώστης να έχει τις βασικές γνώσεις για την ύπνωση και να ακολουθήσουν οι μέθοδοι ύπνωσης και αυτούπνωσης.

 

Το κορυφαίο θέμα της ύπνωσης είναι τέτοιου μεγέθους που ότι να γράψει κανείς, όσες έρευνες και να κάνει, όπως ο υποφαινόμενος, σε θεραπείες, αναδρομές, τσανελινκγ,  επίτευξη στόχων,  αύξηση επιδόσεων,  κάπνισμα, αϋπνίες, έλεγχο βάρους, και άπειρα άλλα, δεν πρόκειται να το καλύψει. Έτσι ότι αναφέρω δεν καλύπτουν παρά ένα ελάχιστο βασικό μέρος αυτού του θέματος.

Πώς προήλθε ό σύγχρονος υπνωτισμός

Ό υπνωτισμός εξακολουθεί και σήμερα να είναι παρεξηγημένος και στο μυαλό πολλών είναι συνδεδεμένος με αλχημείες και μάγους, γι’ αυτό θα πρέπει να πούμε ποιά είναι ή θέση του στη σύγχρονη σκέψη.

Ό μοντέρνος υπνωτισμός άρχισε με τον Φρανς Μέσμερ, έναν αυστριακό γιατρό τού 18ου αιώνα. Είχε την εσφαλμένη εντύπωση ότι οι άνθρωπο διέθεταν μια δύναμη πού μπορούσε να μεταφερθεί πάνω σε αντικείμενα όπως οι σιδερένιες βέργες. Ό Μέσμερ «μαγνήτιζε» τις βέργες αυτές χαϊδεύοντάς τις και μετά τις τοποθετούσε σε λεκάνες με νερό όπου οι άρρωστοί του βουτούσαν μέσα τα πόδια τους. Πολλοί ήταν εκείνοι πού θεραπεύτηκαν δήθεν με τη μέθοδο αύτη.

(Θαύματα και .. Placebo ή πως ο Νούς επηρεάζει το Σώμα)

Οι εξωφρενικές Μεσμερικές θεωρίες πού περιείχαν αρκετή δόση αλχημείας, δημιούργησαν πολλούς εχθρούς κατά τη διάρκεια τού 19ου αιώνα, κι’ έτσι κάθε σοβαρός ερευνητής τού υπνωτισμού καθώς και ελάχιστοι τολμηροί γιατροί πού είχαν το θάρρος να πειραματιστούν πάνω σ’ αυτόν συνάντησαν την αποδοκιμασία τού κόσμου πού κάποτε επεφύλασσε μόνο στις μάγισσες.

Ή ’Εταιρεία Φυσικών ’Ερευνών, πού ιδρύθηκε στη Βρετανία το 1882, διόρισε μια επιτροπή για να ερευνήσει τον υπνωτισμό. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δεν ανακοινώθηκαν στο ευρύ κοινό παρ’ όλο πού έδειξαν ότι το φαινόμενο τού υπνωτισμού ήταν μια πραγματικότητα, κι’ έτσι διατηρήθηκε το μυστήριο γύρω από αυτόν, παρά την προσεχτική, αντικειμενική και επιστημονική αντιμετώπιση της εταιρείας. Σύντομα όμως ή θεραπευτική άξια τού υπνωτισμού έγινε παραδεκτή, ειδικά στις ψυχολογικές ανωμαλίες.

Μετά από πολλές έρευνες ανακαλύφθηκε ότι οι υπνωτισμένοι δέκτες μπορούσαν να υποβληθούν στην ιδέα να θυμηθούν τί ακριβώς συνέβαινε, ας πούμε, την ήμερα της πέμπτης επετείου των γενεθλίων τους, ή να γίνουν πάλι πέντε ετών και να ξαναζήσουν τη μέρα εκείνη.

Στη δεύτερη περίπτωση, οι δέκτες μεταφέρονταν πίσω στη μέρα εκείνη, έγραφαν με τον τρόπο πού έγραφαν τότε, ξαναζούσαν το άνοιγμα των πακέτων με τα δώρα τους, καθώς και κάθε στιγμή από το πάρτι των γενεθλίων τους. Δεν μπορούσαν να ξέρουν τίποτε από όσα συνέβησαν μετά την πέμπτη επέτειο των γενεθλίων τους, έκτος αν τούς οδηγούσε διαφορετικά ό υπνωτιστής τους.

Ο Ιδρυτής τού σύγχρονου υπνωτισμού, ο  Φράνς Μέσμερ, πίστευε ότι οι άνθρωποι εκπέμπουν μια δύναμη πού μπορούσε να μεταβιβαστεί σε σιδερένιες βέργες. Παριζιάνοι όλων των τάξεων γέμιζαν τα σαλόνια του τον 18ο αιώνα όπου κάθονταν όλοι γύρω από μια μεγάλη ξύλινη σκάφη πού λεγόταν baquet. Ή σκάφη αύτη ήταν γεμάτη νερό, ρινίσματα σιδήρου και μποτίλιες με «μαγνητισμένο» νερό. Από τη σκάφη προεξείχαν σιδερένιες βέργες πού οι ασθενείς ακουμπούσαν πάνω ατά άρρωστα μέλη τους.

Ο υπνωτισμός στην Ιατρική

Ο υπνωτισμός αναφέρεται ότι είχε εφαρμοστεί στα διαφορά μαντεία της αρχαίας Ελλάδας, στα ασκληπιεία για θεραπείες και στις διάφορες μυστηριακές μυήσεις στα  μυστήρια Ελευσίνια, Κρητικά, τα Καβείρια, τα Διονυσιακά-Ορφικά, Δελφικά, Κορυβαντικά, Λαβυρινθικά, Μιθραϊκά, κλπ. Όλοι οι πρωτόγονοι  λαοί μέσα από μυστηριακές υπνωτιστικές εκστάσεις προκαλούσαν θεραπείες και διάφορα φαινόμενα.

 

Η σημερινή του μορφή και ο τρόπος πού εξασκείται σήμερα οφείλεται στον Φράνς Μέσμερ και στους μαθητές του. Πριν από διακόσια χρόνια, είχαν αντιληφτεί ότι οι δέκτες πού βρίσκονταν σε ύπνωση μπορούσαν να υπακούσουν σε οποιαδήποτε διαταγή. Το σημαντικότερο ήταν ότι, κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τους έκαναν δύο ανακαλύψεις με σημαντικές δυνατότητες.

Κατ’ αρχήν, ανακάλυψαν ότι αν έλεγαν σε ένα δέκτη, «Δεν θα αισθανθείς κανένα πόνο», μπορούσαν να τον χτυπήσουν, να τον τρυπήσουν καινά τον κάψουν ακόμα χωρίς να βγάλει άχνα. Οι Μεσμεριστές προχώρησαν ακόμα, δείχνοντας πώς μπορούσαν να γίνουν ανώδυνες εγχειρήσεις με τον υπνωτισμό - κι’ αυτό συνέβαινε πριν ανακαλυφθούν τα αναισθητικά φάρμακα.

Οι επαγγελματίες γιατροί αρνήθηκαν να δεχτούν τα αποδεικτικά στοιχεία. Όταν διάσημοι χειρουργοί προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν τον ακρωτηριασμό ενός ποδιού κάτω από την επίδραση τού υπνωτισμού, επέμεναν ότι ό ασθενής προσποιείτο ότι δεν πονούσε! Ο υπνωτισμός είπαν ανήκει στη μαγεία- δεν μπορεί να λειτουργήσει.

 

Ή δεύτερη ανακάλυψη ήταν ότι μερικοί από τούς υπνωτισμένους δέκτες αποκτούσαν ταλέντα πού δεν γνώριζαν ότι είχαν στην καθημερινή τους ζωή. Ένας άρχισε να ζωγραφίζει καλά όταν τον υπνώτιζαν, άλλος τραγουδούσε μελωδικότατα (άρα υπήρχε κάποια δόση αλήθειας στην  ιστορία τού ντί Μωριέ). Λίγοι απ’ αυτούς αποκαλύφτηκε ότι είχαν τηλεπάθεια, περιγράφοντας τόπους και συμβάντα πού δεν μπορούσαν να είχαν δει. Κι’ αυτό υπορράφθηκε σαν μαγεία. Ακόμα και σήμερα ό υπνωτισμός δεν έχει κατορθώσει να απαλλαγεί από την κακή του φήμη.

Γνωρίζουμε τώρα ότι οι ισχυρισμοί των Μεσμεριτών δικαιώθηκαν κατά ένα μεγάλο μέρος. Άπειρα πειράματα έδειξαν ότι ένας δέκτης πού έχει υποστεί ύπνωση μπορεί να  βάλλει το δάχτυλό του στη φλόγα ενός κεριού και αν διαταχτεί να μην πονέσει, δεν θα πονέσει. Το σπουδαιότερο δε είναι ότι, αν τού πουν ότι δεν θα βγάλει φουσκάλα, δεν βγαίνει φουσκάλα.

Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμη περισσότερο πάνω σ’ αυτό. Αν ό υπνωτιστής υποβάλλει στον υπνωτιζόμενο την ιδέα ότι θα τον αγγίξει με ένα πυρακτωμένο σουβλί, εκείνος όχι μόνο θα φωνάξει από τον πόνο, ακόμα κι΄ αν το σουβλί είναι κρύο, άλλα το άγγιγμά του και μόνο θα δημιουργήσει φουσκάλα.

Άλλη μια καινούργια χρήση του υπνωτισμού είναι η βελτίωση ικανοτήτων. Και πάλι, εργαστηριακές δοκιμές είχαν δείξει για χρόνια ότι οι υπνωτιζόμενοι δέκτες τα κατάφερναν καλύτερα σε πνευματικές και φυσικές εργασίες παρά στη κανονική συνειδητή τους κατάσταση. Τότε μπήκε ή ιδέα στους αθλητές ότι μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία. Στο βιβλίο του Πώς να επιτύχετε στο γκολφ ό Βρετανός Σ.Λ, Κίνγκ, αξιόλογος επαγγελματίας καθηγητής τού παιχνιδιού αυτού, περιγράφει ένα πείραμα στο όποιο ένας δημοσιογράφος υποβλήθηκε σε ύπνωση στη διάρκεια της όποιας τού μεταδόθηκε ή ιδέα ότι μετά από ένα μάθημα με τον Κίνγκ, θα έβγαινε έξω και θα έπαιζε γκολφ όπως τού είχε δείξει ό Κίνγκ· αυτό και έγινε, όταν ό δημοσιογράφος έπαιξε τέλειο γκολφ.

Σκορ με υπνωτισμό

Από τότε, πολλοί αθλητής θέλησαν να υπνωτιστούν. Ό υπνωτιστής τούς υποβάλλει την ιδέα ότι όταν βγουν από την έκσταση, κατά κάποιο τρόπο, θα ξαναγυρίσουν στη κατάσταση αύτη τη στιγμή πού θα παίξουν το οποιοδήποτε άθλημα παίζουν. Ό Άγγλος παίκτης τού κρίκετ Μπόμπ Ούίλλις επωφελήθηκε από τον υπνωτισμό — αν και οι τελευταίες του επιδόσεις δείχνουν ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα. Άλλοι αθλητές ήταν ή Ροζλέιν Φιού, πρωταθλήτρια  στο άλμα εις ύψος στα τέλη της δεκαετίας τού 1970· και ό Άρθουρ Άς, ο Αμερικανός πρωταθλητής τού τένις.

Ο Αμερικανός πρωταθλητής τού τένις Άρθουρ Άς στο Ούίμπλεντον το 1978. Ό Άς είναι ένας από τούς πολλούς αθλητές πού εκμεταλλεύτηκαν τα πρόσκαιρα οφέλη της μετα-υπνωτικής υποβολής

Το σπουδαιότερο απ' όλα είναι ή συνεχώς αυξανόμενη αναγνώριση των δυνατοτήτων τού υπνωτισμού στη θεραπεία ασθενειών και τη διατήρηση της καλής υγείας.

Τα επίπεδα της ύπνωσης

Το πρώτο ονομάζεται ελαφρά ύπνωση. Σ' αυτό το επίπεδο ο άνθρωπος είναι χαλαρωμένος και ίσως δεν αισθάνεται ότι βρίσκεται σε κατάσταση ύπνωσης. Αν και στο επίπεδο αυτό μπορεί να επιτευχθούν αναδρομές και μεταφορά, οι πληροφορίες που λαμβάνονται είναι πολύ ατελείς. Επιπλέον, σε περίπτωση φοβιών, συνηθειών, κατάθλιψης κ.λπ., αυτό το επίπεδο έχει περιορισμένη δυνατότητα αποδοχής περίπλοκων ή δύσκολων εκπαιδευτικών τεχνικών. Οι περισσότεροι άνθρωποι— σε ποσοστό 90 με 95% μπορούν να φθάσουν σ' αυτό το επίπεδο.

Το δεύτερο επίπεδο ονομάζεται μέτρια ύπνωση και είναι το επίπεδο στο οποίο οι περισσότεροι υπνωτιστές εργάζονται, αφού εδώ ο άνθρωπος είναι πληρέστερα χαλαρωμένος και πιο ικανός να δεχθεί δύσκολες ή περίπλοκες εκπαιδευτικές υποβολές. Μπορεί να ξαναζήσει πιο έντονα και να νιώσει πραγματικά ένα γεγονός ή μια σκηνή, στην αναδρομή ή τη μεταφορά. Σ' αυτό το επίπεδο ο ασθενής μπορεί να έχει συναίσθηση των εξωτερικών θορύβων, αλλά δεν του αποσπούν την προσοχή. Περίπου 70% των ανθρώπων μπορούν να φθάσουν σ' αυτό το επίπεδο.

Το τελευταίο επίπεδο ονομάζεται βαθιά ή υπνοβατική ύπνωση. Είναι το επίπεδο που χρησιμοποιείται συνήθως στους δημόσιους υπνωτισμούς επειδή ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι η «υπνοαμνησία». Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος δεν θα θυμάται τι έκανε ή τι είπε κατά την ύπνωση, εκτός αν του πούμε να θυμάται ειδικά κάτι συγκεκριμένο όταν ξυπνήσει. Μόνο περίπου 5% των ανθρώπων μπορούν να φθάσουν σ' αυτό το επίπεδο.

Ωστόσο, ακόμη και σ' αυτό το βαθύ επίπεδο, δεν μπορούμε να πούμε στον άνθρωπο να πει ή να κάνει κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον ηθικό ή δεοντολογικό κώδικά του. Ένα υπνωτισμένο άτομο δεν βρίσκεται ποτέ κάτω από τον έλεγχο οποιουδήποτε άλλου, εκτός από τον εαυτό του. Δεν εργαζόμαστε σ' αυτό το επίπεδο, εκτός αν θέλουμε να τεκμηριώσουμε μια αναδρομή ή ασχολούμαστε με άλλους τύπους έρευνας. Δεν είναι επικίνδυνο, αλλά απλώς περιττό.

Στο επίπεδο αυτό κυρίως βρισκόταν κατά τις υπνώσεις του ο Έντκγαρ Κέυς

΄Εντγκαρ Κέις, ο κοιμώμενος προφήτης

 

Γεννημένος στις 18 Μαρτίου 1877 σε μια φάρμα τού Κεντάκυ, ό ΄Εντγκαρ Κέιςέμελλε να γίνει ό πιο φημισμένος μάντης της Αμερικής. "Όλη του τη ζωή πήγαινε ταχτικά στην εκκλησία, και θεωρούσε τη μετενσάρκωση σαν κάτι το μη Χριστιανικό - μια μέρα όμως τού 1923 ένα μικρό αγοράκι ανέβηκε στα γόνατά του και τού είπε: « Εμείς οι δύο πεινάσαμε κοντά στο ποτάμι». Αυτό τάραξε τον Κέις, γιατί είχε δει ένα όνειρο, πού ήξερε μόνο ή οικογένεια του, ότι το είχε σκάσει από τούς ’Ινδιάνους στον ποταμό Οχάιο και είχε σκοτωθεί. "Ένας παλιός φίλος και θρησκευτικός στοχαστής, ό ’Άρθουρ Λάμμερς, έπεισε τον Κέις να χρησιμοποιήσει την κατάσταση έκστασης για να ερευνήσει την πιθανότητα να έχει ζήσει σε μια προηγούμενη ζωή.

 

Ό Κέις αντιδρούσε στην αρχή, σε μια τόσο ανορθόδοξη ιδέα. ’Εξετάζοντας όμως τ’ αποτελέσματα (βρέθηκε να έχει υπάρξει σαν ανώτερος κληρικός στην αρχαία Αίγυπτο, φαρμακοποιός στον Τρωικό πόλεμο και Βρετανός στρατιώτης κατά τη διάρκεια τού αποικισμού της ’Αμερικής), ό Κέις άρχισε να πιστεύει.

Ό Κέις είπε ότι οι εμπειρίες του προέρχονταν από ένα «παγκόσμιο αρχείο» ή το «Ακασικό αρχείο» (από τη Σανσκριτική λέξη Akasha, πού σημαίνει τη θεμελιώδη αιθέρια ύλη τού Σύμπαντος). Αυτό είναι ένα πλήρες αρχείο για οτιδήποτε έγινε ή ειπώθηκε από την αρχή τού χρόνου.

Σύγχρονη επιστημονική θεώρηση της ύπνωσης

Ως γνωστό ο εγκέφαλος αποτελείται από δύο ημισφαίρια το αριστερό της λογικής και της συνείδησης και το δεξί των συναισθημάτων της καλλιτεχνικής έκφρασης και του ασυνειδήτου.

Δηλαδή, ο ορθολογικός τρόπος σκέψης μας «τοποθετείται» ότι πηγάζει από το αριστερό ημισφαίριο, ενώ ο διαισθητικός – καλλιτεχνικός τρόπος σκέψης από το δεξί. Λόγω, μάλιστα της ανικανότητας του δεξιού ημισφαιρίου να επικοινωνήσει με το λόγο, συχνά θεωρείται ως η υπεύθυνη εγκεφαλική δομή όπου στοχεύει ο υπνωτισμός. Στο πρώτο και το δεύτερο στάδιο της ύπνωσης κυριαρχούν τα κύματα άλφα.

 

Τα Κύματα Άλφα ενισχύουν τις λειτουργίες του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος και την ενοποίηση του δεξιού και αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. Με αυτό το τρόπο υποβοηθούν τις διαδικασίες αποθεραπείας του σώματος. Εμφανίζονται όταν κλείνουμε τα μάτια μας και γινόμαστε χαλαροί και παθητικοί. Παράγουν μια αίσθηση ηρεμίας και ευδιαθεσίας. Εμφανίζονται επίσης μετά από έναν ευχάριστο περίπατο στη φύση, με μασάζ, σάουνα, χαλαρωτική μουσική, προσευχή κ.λ.π

Κατά την ύπνωση η λογική του αριστερού ημισφαιρίου παύει να υφίσταται, το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου δημιουργεί μια πραγματικότητα σε μορφή οραμάτων που δεν ελέγχεται από το αριστερό ημισφαίριο.

Η πραγματικότητα στο συνειδητό επίπεδο βήτα οφείλεται σε αυτά που επεξεργάζεται ο εγκέφαλος, και φυσικά δεν γνωρίζουμε αν ο εγκεφαλικός δέκτης ήταν διαφορετικός ποια πραγματικότητα θα συνειδητοποιούσε. Κατά την διάρκεια της ύπνωσης η εικονική πραγματικότητα δεν διαχωρίζεται από τον εγκέφαλο σε σχέση με την πραγματική, Δηλαδή ο εγκέφαλος νομίζει ότι αυτό που βλέπει είναι πραγματικό.

Γνωρίζουμε από την κβαντική φυσική ότι ο παρατηρητής αλλάζει την πραγματικότητα. Επίσης γνωρίζουμε ότι τα πάντα είναι κύματα απείρων πιθανοτήτων ως ότου παρατηρηθούν και δημιουργηθεί η πραγματικότητα.

Οι σύγχρονες έρευνες αμφισβητούν την ειδίκευση των δύο τμημάτων του εγκεφάλου. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ότι κατά την ύπνωση δεν λειτουργεί η λογική.

Κατά την ύπνωση ο εγκέφαλος προσλαμβάνοντας την εικονική πραγματικότητα σαν μια πιθανότητα τείνει να την πραγματοποιήσει. Έτσι έχουμε ανάλογα την ένταση της ύπνωσης και του υπνωτιζόμενου έκτοτε θαυμαστά αποτελέσματα.

Νομίζω ότι όλοι τώρα μπορούν να αντιληφτούν ότι η κορυφαία μέθοδος διαφόρων παραφυσικών φαινομένων και μη είναι η ύπνωση.

Η αμφιλεγόμενη επαναφορά σε προηγούμενες ζωές

Ο πρώτος άνθρωπος πού πρώτος δοκίμασε την επαναφορά σε προηγούμενες ζωές ήταν ένας 'Ισπανός, ό Φερνάντο Κολαβίντα, το 1887.

Νεώτερες ανακαλύψεις οδήγησαν στην έρευνα τις ζωής πριν από τη γέννηση. Ό Δρ Μόρτις Στάρκ μελέτησε τη δυνατότητα να επαναφέρει τούς δέκτες του σε μια ζωή πριν από την παρούσα. Περίπου την ίδια εποχή, το 1911, ένας Γάλλος, ό συνταγματάρχης Άλ- μπέρ ντέ Ροσά, δημοσίευσε μια σειρά επαναφορών σε προηγούμενες ζωές πού είχε συγκεντρώσει μέσα σε αρκετά χρόνια.

 

Ή μέθοδος πού εφαρμόζεται στην επαναφορά στο παρελθόν με τον υπνωτισμό είναι απλή. Αφού υπνωτίσει το δέκτη, ό υπνωτιστής τον μεταφέρει βήμα προς βήμα στην αρχή της τωρινής ζωής του, μετά μέσα στη μήτρα, και μετά τον καθοδηγεί να γυρίσει όλο και πιο πίσω έως όπου συναντήσει κάποια εμπειρία πού να μπορεί να την περιγράφει. Αύτη ή εμπειρία πολλές φορές είναι ή «ύπαρξη» σε μια ενδιάμεση κατάσταση, ανάμεσα στο θάνατο πού σημαίνει το τέλος της προηγούμενης ζωής και τη γέννηση πού σημαίνει την αρχή της τωρινής, άλλοτε πάλι εμπειρίες από την ίδια την προηγούμενη ζωή, πού τη χρονική της περίοδο και τις συνθήκες μπορεί να φέρει στο φως ό υπνωτιστής με κατάλληλες ερωτήσεις.

Ή διαδικασία αύτη δεν χρησιμοποιείται απλώς για το ενδιαφέρον πού παρουσιάζει ή για να αποδείξει ότι υπάρχει μετενσάρκωση - άλλα για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι νευρώσεις και άλλες ψυχολογικές ανωμαλίες μπορεί να προέρχονται από τραύματα, πού ή ύπαρξή τους μπορεί να προκλήθηκε από σοκ ή άλλες εμπειρίες της παιδικής ή της νεανικής ηλικίας πού το συνειδητό μυαλό τού ανθρώπου δεν έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει. Για να θεραπευτεί ή νεύρωση, το τραύμα πρέπει να ανακαλυφτεί και να αντιμετωπιστεί από τον ασθενή. Ο υπνωτισμός είναι μια τεχνική πού βοηθάει στην ανακάλυψή του.

Σύμφωνα με μια προέκταση αυτής της θεωρίας, οι νευρώσεις και οι φοβίες μπορεί να προέρχονται από τραύματα πού δημιουργήθηκαν σε υποτιθέμενες προηγούμενες ζωές πού αποκαλύπτονται με τον υπνωτισμό. "Έτσι, ό τρομερός φόβος πού μια γυναίκα αισθανόταν για το νερό προερχόταν από μια προηγούμενη ζωή της όπου υπήρξε σκλάβα σε μια γαλέρα και είχε πεθάνει φαγωμένη ζωντανή από τούς κροκοδείλους ένας ποταμού, όπου την είχαν πετάξει δεμένη με αλυσίδες. Ένας άνθρωπος πού τρομοκρατείτο όταν κατέβαινε με το ασανσέρ είχε υπάρξει Κινέζος στρατηγός πού είχε πεθάνει από ατύχημα πέφτοντας από μεγάλο ύψος.

Για το αν αυτές είναι αναμνήσεις πραγματικών περιστατικών τού παρελθόντος, πολλοί είναι σίγουροι πώς είναι, άλλοι πιστεύουν ότι το μυαλό του πειραματιζόμενου δημιουργεί αυτές τις φαντασιώσεις για να δικαιολογήσει φοβίες, επιθυμίες, πόθους, και όλα τα απωθημένα του υποσυνειδήτου του. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι πληροφορίες από τα ακασικά αρχεία η το συλλογικό υποσυνείδητο και άλλοι τραβηγμένα, επήρεια πονηρών πνευμάτων.

 Από παλιά ήταν γνωστό ότι οι υπνωτισμένοι δέκτες μπορούσαν να οδηγηθούν πίσω στο χρόνο σε προηγούμενα γεγονότα της ζωής τους. Αν ρωτηθούν τί έκαναν, π.χ., την Πρωτοχρονιά πριν από 10 ή από 40 χρόνια, θα περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια επεισόδια που από καιρό είχαν ξεχασμένα - και όπου υπήρχε τρόπος να ελεγχτούν οι ιστορίες αυτές, βρέθηκαν σωστές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κάνουν μεγάλη χρήση αυτής της ιδιότητας όταν ανακρίνουν αυτόπτες μάρτυρες εγκλημάτων και ατυχημάτων. Τούς ρωτούν αν δέχονται να υπνωτιστούν για να μπορέσουν να θυμηθούν, π.χ. τον αριθμό ενός κλεμμένου αυτοκινήτου πού ίσως δεν πρόσεξαν συνειδητά τη στιγμή πού συνέβαινε το γεγονός.

Ή χρονική παλινδρόμηση μέσω τού υπνωτισμού έχει επεκταθεί ακόμα περισσότερο. Πειράματα πού έγιναν πριν από εκατό χρόνια στην Ευρώπη έδειξαν ότι μερικοί υπνωτισμένοι δέκτες εμφανίστηκαν να ανακαλούν στη μνήμη τους γεγονότα πού είχαν συμβεί σε προηγούμενους αιώνες. Τον τελευταίο καιρό άρχισαν να γίνονται πάλι πειράματα στον τομέα αυτό, και τα αποτελέσματα των πειραμάτων περιγράφονται λεπτομερειακά σε εργασίες όπως του Τζέφρυ Ίβερσον Περισσότερες ζωές από μία, μια καταγραφή των ερευνών τού Άρναλ Μπλόξχαμ, και στο βιβλίο του Τζό Κήττον Συναντήσεις με το παρελθόν.

Εκείνο πού πρέπει να εξακριβωθεί είναι αν οι υπνωτιζόμενοι δέκτες επανέρχονται στο παρελθόν της δικής τους ζωής ή συνδέονται με κάτι πού θα μπορούσε να περιγράφει σαν ταινία βίντεο από ένα συλλογικό ασυνείδητο. Πάντως φαίνονται ειλικρινείς και στις δύο περιπτώσεις- οι πληροφορίες πού μεταδίδουν, αν και δεν έχουν ακρίβεια στις λεπτομέρειες, δεν προέρχονται από βιβλία πού διάβασαν ή από συνομιλίες πού τυχόν είχαν, άλλα από άλλες, άγνωστες πηγές.

Ό υπνωτισμός λοιπόν είναι μια μορφή έκστασης ή μια κατάσταση αλλαγής στο συνειδητό (πολλοί προτιμούν να το περιγράφουν σαν κατάσταση αλλαγής της αντίληψης τού συνειδητού) κατά την όποια ορισμένες δυνάμεις και Ικανότητες μπορούν να ελευθερωθούν.

Μια από τις αιτίες είναι ό φόβος- ό αόριστος φόβος ότι ό υπνωτισμένος υπάγεται στην κατηγορία της μαγείας και δεν έχει την εκτίμηση της επιστήμης, ή ό πιο λογικός φόβος ότι το να δεχτεί κανείς να υπνωτιστεί.

Απόδειξη ότι η μετενσάρκωση μπορεί να είναι πραγματική

Πώς λοιπόν θα μπορέσουμε να έχουμε πραγματικές αποδείξεις για να στηρίξουμε τον ισχυρισμό ότι με τον υπνωτισμό «αποδεικνύεται» ότι υπάρχει μετεμψύχωση: Ένας τρόπος προσφέρεται με την επαναφορά σε προηγούμενες ζωές των εκ γενετής τυφλών, πού στις υποτιθέμενες προηγούμενες ζωές τους μπορούσαν να δουν. Αν, όταν υπνωτιστούν, μπορούν να περιγράφουν αντικείμενα και γεγονότα με τον ίδιο τρόπο πού μπορούν αυτοί πού βλέπουν, πού θα είχαν αποκτήσει αυτή την ικανότητα παρά σε μια προηγούμενη ζωή;

 

Σε μια εργασία πού έγινε από τον Πωλ Πάλμερ και τον Δρ. Τζέϊμς Παρέϊκο στο Πανεπιστήμιο τού Σικάγου με έξι τυφλούς δέκτες, από τούς οποίους οι έξι γύρισαν σε προηγούμενες ζωές με υπνωτισμό, παρουσιάστηκε οι εκ γενετής τυφλοί να «περιγράφουν τα γεγονότα ακριβώς όπως αυτοί πού βλέπουν». Φυσικά, όταν ένας τυφλός λέει «βλέπω», μπορεί να είναι ένα σχήμα λόγου πού σημαίνει «καταλαβαίνω». ’Επίσης μπορεί να τούς συμβαίνει μια άλλη εμπειρία, πού έχει πολλούς υποστηρικτές, να μπορεί δηλαδή ό δέκτης να «βλέπει» με τούς αγκώνες ή με ένα άλλο μέρος τού σώματός του. Ή θα μπορούσε να είναι μια άλλη παραφυσική ικανότητα πού δεν ξέρουμε ακόμα.

'Οτιδήποτε κι’ αν συμβαίνει, οι υπνωτισμένοι τυφλοί δέκτες συνήθως χρησιμοποιούν την αφή, τη γεύση και την όσφρηση για να περιγράφουν τις εμπειρίες τους. Σποραδικά μόνο χρησιμοποιούν εκφράσεις πού θα περίμενε κανείς από κάποιον πού βλέπει, όπως την έκφραση «ροζ μάγουλα πού όταν τα άγγιζες ήταν ζεστά». 'Ένας δέκτης περίγραψε το στόμα ενός λιονταριού από ξύλο, το σχήμα των σκαλισμένων δοντιών του και την πατίνα πού είχε πάρει από το νερό. Ένας άλλος δέκτης είπε ότι «έβλεπε» έναν καλοξυρισμένο άντρα με σημάδια σαν μπιμπίκια στα μάγουλά του και με μια τούφα από τρίχες πού φύτρωναν στο λαιμό του.

Άλλες περιγραφές ήταν για μια κακοντυμένη γυναίκα με βρώμικη μπλούζα, για παράθυρα πού φαίνονταν μέσα σ’ ένα καθρέφτη, για κουρτίνες πού μέσα τους περνούσε το φώς τού ήλιου και για κοσμήματα τόσο εκτυφλωτικά στο φώς πού ανάγκαζαν το δέκτη να  γυρίσει άλλου τα μάτια του. Τα αντικείμενα περιγράφονταν σαν τρισδιάστατα και σε απόσταση - ένα παλιό πιάνο στην άκρη τού δωματίου, χείλη πού μορφάζουν, ένα κορίτσι με κόκκινα μαλλιά πού δεν ήταν περούκα, σεντόνια που έμοιαζαν σαν κάποιος να είχε κοιμηθεί μέσα σ' αυτά.

ΟΙ τυφλοί δέκτες δεν έβλεπαν οπτικά όνειρα. Όταν τούς υπνώτιζαν όμως, έβλεπαν έγχρωμα και χωρίς χρώμα. "Όπως αυτοί πού βλέπουν, έκαναν διαχωρισμό ανάμεσα στα αντικείμενα πού «έβλεπαν» και σ’ αυτά πού «αισθάνονταν», μόνο πού οι τυφλοί χρειάζονταν μεγαλύτερη προσπάθεια για να δουν. Κι’ όμως, μιλούσαν σα να έβλεπαν και, κάθε φορά πού επανέρχονταν στην «προηγούμενη ζωή» τους, βρίσκονταν στο ίδιο περιβάλλον και μάλιστα πρόσθεταν κι’ άλλες λεπτομέρειες. Το φαινόμενο αυτό, πού μπορεί να επαναληφτεί πειραματικά, είναι ίσως ή καλύτερη απόδειξη ότι υπάρχει μετεμψύχωση.

Σ’ αυτόν τον αρκετά ελπιδοφόρο τομέα έρευνας υπάρχει το μειονέκτημα ότι είναι πολύ λίγοι οι κατάλληλοι δέκτες. 'Επίσης είναι σκληρό να «δίνει όραση» κανείς σε κάποιον πού δεν είδε ποτέ του, αν και ό τυφλός θα πρέπει να δεχθεί οικειοθελώς να υπνωτιστεί. Υπάρχει όμως και μια άλλη αντίθετη άποψη στον τρόπο αυτό τού πειραματισμού, αρκετά σοβαρή, πού υποστηρίζει ότι οι ακριβείς περιγραφές των τυφλών πού «βλέπουν», στην πραγματικότητα είναι περιγραφές όπως φαντάζονται ότι θα τις έκανε κάποιος πού βλέπει πραγματικά.

Το χάρισμα της γλώσσας στη μετενσάρκωση

"Ένα άλλο φαινόμενο πού μερικοί υποστηρίζουν ότι αποδεικνύει την ύπαρξη μετενσάρκωσης είναι αυτό που οι ψυχοερευνητές ονομάζουν «ξενογλωσσία». Είναι μια ικανότητα πού έχουν ορισμένοι δέκτες, όταν είναι υπνωτισμένοι, να μιλούν μια ξένη γλώσσα πού όταν είναι ξύπνιοι δεν γνωρίζουν καθόλου.

Ό Δρ Ίαν Στήβενσον αναφέρει την περίπτωση της Τ.Ε., μιας 37 χρονης Αμερικανίδας, πού ό άντρας της ήταν γιατρός και την υπνώτισε για θεραπευτικούς λόγους. Κατά τη διάρκεια τού υπνωτισμού επανήλθε στη ζωή σαν Γιένσεν Τζάκομπυ και μιλούσε σπασμένα αγγλικό ή σουηδικά με βαθιά αντρική φωνή. Ο Τζάκομπυ, ένας αγρότης, παρουσιάστηκε ότι είχε ζήσει μερικούς αιώνες πριν στη Σουηδία ή στο Νέα Σουηδία (τη σημερινή Φιλαδέλφεια) της Αμερικής. Οκτώ καθηγητές, πού οι επτά μιλούσαν σουηδικά, μελέτησαν την Τ.Ε. και τις μαγνητοταινίες της, Κάι μετά από εξονυχιστική έρευνα στη παρελθόν της, αποκαλύφθηκε ότι ποτέ στη ζωή της δεν είχε μάθει σουηδικά ούτε είχε έρθει σε επαφή με ανθρώπους πού μιλούσαν σουηδικά, και έτσι παραδέχτηκαν ότι ήταν μια περίπτωση αυτόματης ξενογλωσσίας.

Πού βοηθάει η ύπνωση

Η ύπνωση χρησιμοποιείται στις εξής περιπτώσεις:

-Στον έλεγχο του πόνου, ακόμα και του χρόνιου

Την εφαρμόζουν οδοντίατροι, χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, για να περιορίσουν τον πόνο με λιγότερη ή και καθόλου αναισθησία, ή και γυναικολόγοι στη διαδικασία του τοκετού.

-Στην κατάθλιψη

-Στις διαταραχές άγχους (π.χ. φοβίες, επεισόδια πανικού, μετατραυματική συνδρομή)

-Στη διακοπή επιβλαβών συνηθειών

-Στις διατροφικές διαταραχές

-Στις διαταραχές της στύσης

-Σε ιατρικά και ψυχοσωματικά προβλήματα

Ποιοι μπορούν να υποβληθούν σε ύπνωση

Άλλοι άνθρωποι είναι δεκτικοί στην ύπνωση και άλλοι λιγότερο. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε μια μέση κατηγορία, που συχνά αρκεί για τη θεραπευτική δουλειά. Το βέβαιο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να υπνωτιστεί χωρίς τη θέλησή του.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η ύπνωση δεν είναι επικίνδυνη διαδικασία. Ο θεραπευόμενος δεν θα κάνει κάτι που δεν θέλει, καθώς έχει ο ίδιος τον πλήρη έλεγχο του νου του. Μετά την ύπνωση θυμάται επίσης όσα έγιναν στη διάρκεια της ύπνωσης.

Επειδή η ύπνωση είναι τεχνική αυτοελέγχου, μπορείτε να τερματίσετε τη διαδικασία όποτε θέλετε. Ακόμα κι αν σας ξεχάσει ο θεραπευτής, θα επιστρέψετε μόνοι σας στη συνήθη κατάσταση εγρήγορσης ή θα αποκοιμηθείτε για λίγο.

Δημοσιεύτηκε Yesterday από τον χρήστη Zaxos